Maatschap!!!
Door: Eefje
02 Maart 2007 | Nederland, Eindhoven
Hallo allemaal,
Hier een positief bericht uit het zuiden.
De afgelopen 5 maanden heb ik 2 banen tegelijk gehad. Wat een luxe he? (ik durf het ook bijna niet op te schrijven)
Ik begon in oktober in het ziekenhuis in Gorinchem voor 24 uur en nog geen 2 weken later had ik er nog een waarneembaan in de 1e lijn bij. Dat was in Nuenen, een dorpje tegen Eindhoven aan, waar ik in 10 minuten naar toe rijd. Heerlijk dus, maar wel druk, want ik werkte zo'n 6 dagen per week. Alleen na een rijtje nachtdiensten had ik een slaapdag vrij.
Eind decmber kreeg ik in het ziekenhuis het aanbod om te blijven voor 32 uur. prachtig natuurlijk, maar ik kreeg er nog een mooier aanbod naast! De praktijk waar ik waarnam, bood mij een plek als maat! Het is een duo-praktijk, waarvan ik voor een oudere verloskundige waarnam die haar man was verloren afgelopen zomer. Haar sabbatical beviel haar zo goed, dat ze besloten had om met pensioen te gaan (ze is 60 jaar).
De solliciatiebrieven stroomden binnen op de praktijk ondanks dat er niet eens een vacature was geplaatst! Toch wilden ze mij hebben en ik voelde me zeer vereerd! Na alle onderhandelingen en het opmaken van de contracten is dan nu eindelijk alles rond en per 1 maart ben ik maat van deze praktijk! Het voelt nog erg onwerkelijk, maar het is echt waar! Ik heb een super lieve en gezellige collega van 31 jaar, dus samen zijn we een lekker jong team.
In de zomer gaat mijn collega met zwangerschapsverlof en dan gaat Nicole van de Molengraft haar verlof vervangen. Dus 2 klasgenoten runnen dan samen een praktijk!
Ik hoop dat jullie allemaal de baan van je dromen vinden. Blijf zoeken, geef het niet op! Voor degene die geinteresseerd zijn: stuur een open sollicitatie naar het Beatrix ziekenhuis in Gorinchem, want de bezetting is daar erg mager en ze moeten daar ook nog een zwangerschapsverlof voor de zomer regelen.
veel succes allemaal en ik hoop nog vaker berichtjes te lezen.
Nog een spannend verhaaltje:
Ik heb in de laatste 3 weken in het ziekenhuis 2 x een zware schouderdystocie meegemaakt. De 1e was van een G1P0, 41 weken, ingestuurd met meconium. Het was een klein Spaans vrouwtje, van hooguit 1.50 m. haar man was ook wel klein trouwens. Ze had echt een enorme buik. we stonden op het punt om een vacuum te doen vanwege het CTG, maar dat trok weer bij. Ik perste dus door met die vrouw. Toen het hoofd geboren werd, zag ik hem flink turtelen. Ik dacht aan wat Lien Hugelier ons heeft geleerd: Niet laten spildraaien, maar in 1 x keer doortrekken. Nou, FORGET IT, dat kind zat MUURVAST!!!
Gelukkig liep de gyn op de gang. Ik was begonnen met McRoberts en probeerde een arm af te halen, maar dat lukte niet zo snel.Ik liet de eer graag aan de gyn over, maar hij heeft echt 2 minuten staan frutten en rukken voordat er enigzins beweging in kwam.
dat duurde echt vreselijk lang! Er kwam een meisje van 4735 gram uit. Beetje zuurstof, maar toen knapte ze snel op. Ik dacht pfffffffff, nu heb ik mijn portie wel even gehad.
Maar afgelopen weekend was het weer raak. In de nachtdienst, dus ik was echt alleen met de verpleegkundige. G6P5, 40+6, mevrouw had hypothereoidie met Thyrax gebruik, spontaan in partu. De uitdrijving ging heel snel, maar toen het hoofd was geboren, turtelde het weer. Ik probeerde weer meteen door te gaan, maar dat lukte opnieuw niet. MUURVAST!!! Nog heel even gewacht of hij toch niet wilde spildraaien, maar nee hoor, niks. Dus gevoeld, met impressie gebeurde er niks. McRoberts, en toen proberen om een arm af te halen. MIJN GOD, ik was echt bang! Het kind zat muurvast en ik was de enige die hem er uit kon halen. Maar ik kreeg er helemaal geen beweging in! Toen schoot er door mijn hoofd: " Laat dit niet de eerste zijn die ik ga verliezen". Ik weet niet meer hoe ik het heb gedaan, maar het is me uiteindelijk gelukt. Ik heb voor mijn gevoel echt keihard doorgevoeld, een arm gevonden en deze naar buiten gerukt. Ik riep op dat moment tegen de verpleegster dat ze echt keihard impressie moest geven en dat deed ze. En toen kregen we de baby eruit. Weer een meisje, 4850 gram!!! Niet normaal! En wat denk je? Een GAAF perineum! Onvoorstelbaar! Wel een fluxus, maar goed, dat vond ik niet eens zo erg. We hadden een levend kind! (En GEEN claviculafractuur volgens de kinderarts) Dit was voor het eerst dat ik echt bang was dat het fout ging. Dan besef je ineens even extra wat voor een verantwoordelijkheid je toch hebt!
Maar goed, ik hoop dat ik voorlopig echt mijn portie schouderdystocieen gehad heb, want ik heb er voorlopig thuis nog geen zin in! Maar deze ervaring heeft me wel een hoop geleerd. ik heb nu wel het gevoel dat ik een kind er echt uit krijg als het moet.
Meiden, het ga jullie goed, hopelijk sturen jullie af en toe ook nog eens een berichtje met jullie ervaringen.
groetjes van Eefje
Hier een positief bericht uit het zuiden.
De afgelopen 5 maanden heb ik 2 banen tegelijk gehad. Wat een luxe he? (ik durf het ook bijna niet op te schrijven)
Ik begon in oktober in het ziekenhuis in Gorinchem voor 24 uur en nog geen 2 weken later had ik er nog een waarneembaan in de 1e lijn bij. Dat was in Nuenen, een dorpje tegen Eindhoven aan, waar ik in 10 minuten naar toe rijd. Heerlijk dus, maar wel druk, want ik werkte zo'n 6 dagen per week. Alleen na een rijtje nachtdiensten had ik een slaapdag vrij.
Eind decmber kreeg ik in het ziekenhuis het aanbod om te blijven voor 32 uur. prachtig natuurlijk, maar ik kreeg er nog een mooier aanbod naast! De praktijk waar ik waarnam, bood mij een plek als maat! Het is een duo-praktijk, waarvan ik voor een oudere verloskundige waarnam die haar man was verloren afgelopen zomer. Haar sabbatical beviel haar zo goed, dat ze besloten had om met pensioen te gaan (ze is 60 jaar).
De solliciatiebrieven stroomden binnen op de praktijk ondanks dat er niet eens een vacature was geplaatst! Toch wilden ze mij hebben en ik voelde me zeer vereerd! Na alle onderhandelingen en het opmaken van de contracten is dan nu eindelijk alles rond en per 1 maart ben ik maat van deze praktijk! Het voelt nog erg onwerkelijk, maar het is echt waar! Ik heb een super lieve en gezellige collega van 31 jaar, dus samen zijn we een lekker jong team.
In de zomer gaat mijn collega met zwangerschapsverlof en dan gaat Nicole van de Molengraft haar verlof vervangen. Dus 2 klasgenoten runnen dan samen een praktijk!
Ik hoop dat jullie allemaal de baan van je dromen vinden. Blijf zoeken, geef het niet op! Voor degene die geinteresseerd zijn: stuur een open sollicitatie naar het Beatrix ziekenhuis in Gorinchem, want de bezetting is daar erg mager en ze moeten daar ook nog een zwangerschapsverlof voor de zomer regelen.
veel succes allemaal en ik hoop nog vaker berichtjes te lezen.
Nog een spannend verhaaltje:
Ik heb in de laatste 3 weken in het ziekenhuis 2 x een zware schouderdystocie meegemaakt. De 1e was van een G1P0, 41 weken, ingestuurd met meconium. Het was een klein Spaans vrouwtje, van hooguit 1.50 m. haar man was ook wel klein trouwens. Ze had echt een enorme buik. we stonden op het punt om een vacuum te doen vanwege het CTG, maar dat trok weer bij. Ik perste dus door met die vrouw. Toen het hoofd geboren werd, zag ik hem flink turtelen. Ik dacht aan wat Lien Hugelier ons heeft geleerd: Niet laten spildraaien, maar in 1 x keer doortrekken. Nou, FORGET IT, dat kind zat MUURVAST!!!
Gelukkig liep de gyn op de gang. Ik was begonnen met McRoberts en probeerde een arm af te halen, maar dat lukte niet zo snel.Ik liet de eer graag aan de gyn over, maar hij heeft echt 2 minuten staan frutten en rukken voordat er enigzins beweging in kwam.
dat duurde echt vreselijk lang! Er kwam een meisje van 4735 gram uit. Beetje zuurstof, maar toen knapte ze snel op. Ik dacht pfffffffff, nu heb ik mijn portie wel even gehad.
Maar afgelopen weekend was het weer raak. In de nachtdienst, dus ik was echt alleen met de verpleegkundige. G6P5, 40+6, mevrouw had hypothereoidie met Thyrax gebruik, spontaan in partu. De uitdrijving ging heel snel, maar toen het hoofd was geboren, turtelde het weer. Ik probeerde weer meteen door te gaan, maar dat lukte opnieuw niet. MUURVAST!!! Nog heel even gewacht of hij toch niet wilde spildraaien, maar nee hoor, niks. Dus gevoeld, met impressie gebeurde er niks. McRoberts, en toen proberen om een arm af te halen. MIJN GOD, ik was echt bang! Het kind zat muurvast en ik was de enige die hem er uit kon halen. Maar ik kreeg er helemaal geen beweging in! Toen schoot er door mijn hoofd: " Laat dit niet de eerste zijn die ik ga verliezen". Ik weet niet meer hoe ik het heb gedaan, maar het is me uiteindelijk gelukt. Ik heb voor mijn gevoel echt keihard doorgevoeld, een arm gevonden en deze naar buiten gerukt. Ik riep op dat moment tegen de verpleegster dat ze echt keihard impressie moest geven en dat deed ze. En toen kregen we de baby eruit. Weer een meisje, 4850 gram!!! Niet normaal! En wat denk je? Een GAAF perineum! Onvoorstelbaar! Wel een fluxus, maar goed, dat vond ik niet eens zo erg. We hadden een levend kind! (En GEEN claviculafractuur volgens de kinderarts) Dit was voor het eerst dat ik echt bang was dat het fout ging. Dan besef je ineens even extra wat voor een verantwoordelijkheid je toch hebt!
Maar goed, ik hoop dat ik voorlopig echt mijn portie schouderdystocieen gehad heb, want ik heb er voorlopig thuis nog geen zin in! Maar deze ervaring heeft me wel een hoop geleerd. ik heb nu wel het gevoel dat ik een kind er echt uit krijg als het moet.
Meiden, het ga jullie goed, hopelijk sturen jullie af en toe ook nog eens een berichtje met jullie ervaringen.
groetjes van Eefje
-
02 Maart 2007 - 15:44
Marjolijn:
Super Eefje! Ik heb er geen woorden voor, ben er stil van.
Proficiat met je droombaan!
Groetjes uit Bergen op Zoom. -
02 Maart 2007 - 15:51
Martine:
Hoi Eef,
Het verhaal van die eerste schouderdystocie had ik al van je gehoord, maar die 2e is een "fijn toetje" in de laatste dagen van je werk in het "Bea". Gelukkig is het 2x goed afgelopen! Goed werk hoor! En ik dacht vanmorgen nog wel dat ik een moeizame schouder ontwikkeling had, maar als ik jou verhalen lees, was dat echt een "eitje"...
Bij ons gaat het ook super in de praktijk! We werken hard en inmiddels ben ik aan een echo-cursus begonnen. En waar loop ik stage...??? Juist, in het Beatrixziekenhuis!! (Bij Hennie). Heel leuk, maar wel erg druk allemaal... Maar goed, in principe ben ik 12 juni alweer klaar.
Ik zal jullie allemaal de gruwelverhalen uit onze praktijk besparen (we hebben helaas genoeg vervelende dingen achter de rug), maar ook eens een leuke anekdote: vannacht om half vier werd ik gebeld door een mult, die niet zeker wist of het begonnen was. "Toch maar even gaan kijken" dacht ik. Gelukkig maar: 8-9 cm. Ze wilden poliklinisch, maar dat hebben we maar niet gedaan... Heerlijk thuis bevallen (wel dus die moeizame schouder, maar kwam na McRoberts vlot. Schouderdystocie is dus een te groot woord), weinig bloedverlies, klien ruptuurtje. Vader en moeder apetrots, wat wil je nog meer!? Echt heerlijk!!! Dit zijn de bevallingen waar we het voor doen!
Meiden veel plezier met werken, en voor diegene die nog zoeken: heel veel succes, blijf volhouden!!!
Groetjes van Martine -
02 Maart 2007 - 16:50
Teuntje:
Hoi Eefje,
Hartstikke gefeliciteerd zeg! Ik ben erg blij voor je.
Ik heb afgelopen zaterdag op aanbevelen van Suzanne van Bloemen een sollicitatiebrief gestuurd naar het beatrix dus ik ben benieuwd. Is het een leuk ziekenhuis? Aardige collega`s? Hoe zijn de gynaecologen?
Fijn om jullie verhalen te lezen (ook die van jou martine) Dit zijn leersituaties waar iedereen wat mee kan. Eefje, probeer jij bij een schouderdystocie ook de all fours methode (op handen en knieeen)wat zijn de ervaringen van de rest?
Bedankt verder voor alle positieve bemoedigingenvoor het vinden van de baan, heb ik echt even nodig!
Veel groetjes en tot schrijfs
Teuntje -
02 Maart 2007 - 20:47
Eefje:
Hoi Teuntje,
Ja, het is absoluut een leuk ziekenhuis met een heel leuk team verloskundigen en verpleegkundigen. Er zijn 5 gynaecologen en de meesten zijn erg aardig en behulpzaam. Iedereen heeft zo zijn eigenaardigheden, maar dat heb je altijd. Als ik klinisch was blijven werken, had ik daar echt willen blijven. Alleen had ik dan richting Den Bosch willen verhuizen, want terug rijden naar Eindhoven na een nachtdienst was echt NIET leuk. Maar tot Den Bosch is goed te doen. En jij woont in die omgeving toch?
In het ziekenhuis heb ik die vrouwen niet op handen en knieen gezet, omdat de gynaecologen dat niet fijn vinden om over te nemen. Maar als het me anders niet was gelukt, had ik dit als laatste geprobeerd. Thuis heb ik het wel eens gedaan en het werkt heel goed, je hebt mooi de ruimte. Zeker omdat een bed in een slaapkamer 1 lange matras is. Als je in het ziekenhuis een dwarsbed hebt, heb je in principe ook die ruimte. De gyn stopte er laatst 2 handen bij (en zijn handen zijn groot) dus je hebt echt meer ruimte dan je denkt.
Maar thuis ben ik er zeker een voorstander van. Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen hierover!
groetjes Eefje -
03 Maart 2007 - 10:46
Saskia:
Hoi Eefje!
Van harte gefeliciteerd met je baan. Wat een luxe dat je kon kiezen!
En wat een verhalen, leerzaam om te lezen allemaal.
Ja, ik heb ondertussen ook ondervonden dat je meer ruimte hebt en dat je harder aan dat hoofd kunt "trekken" dan je denkt. Ik had laats een moeilijke schouder. Heb ik inderdaad niet laten spildraaien en toen met veel kracht (en de MCRoberts en impressie) geboren laten worden. Ik dacht dat het kind op z'n minst een clavicula# had, maar inderdaad niets en gaaf perineum.
Nou succes met je baan!
Groetjes, Saskia -
03 Maart 2007 - 11:05
Désirée:
Hoi Eefje,
nou ik heb er niet aan getwijfeld dat jij wel meer aanbiedingen zou krijgen. Je bent een goede verloskundige!
Leuk dat jij nu ook als maat in de eerstelijn aan de slag kan, want daar ligt volgens mij toch wel je hart. Nou had je dat kunnen dromen dat je zo dichtbij je droombaan zou vinden? Heel veel succes! -
03 Maart 2007 - 14:39
Arina:
Hoi Eefje,
van harte! Ik onderschrijf wat iedereen al aan complimenten jouw kant op heeft gestuurd!
Over die schouderdys: ik heb wel eens een prematuur gehad met een moeizame schouderontwikkeling. Sta je toch raar te kijken! Later een forse macrosoom (>p97) en bijv. de grijpreflex was de eerste 10 min. afwezig. Dit trok gelukkig bij.
Onlangs lag op de VK iemand met een schouderdys. i.a. De gyn. wilde zelfs gebeld worden om mee te kijken bij de uitdrijving, terwijl ze de vorige keer (na die schouderdys.) toch ongestoord was bevallen. Ik had die dag een student mee en met haar besproken wat ons (zgn. preventieve) plan van aanpak zou zijn. Als mw. wilde, hadden wij geen bezwaar als ze bij voorbaat op handen en knieen zou gaan persen. Later kwam dit met de gyn. ter sprake, maar die zag er niets in. Had er ook nog nooit over gehoord. Samen met hem het filmpje van de KNOV bekeken, maar toen was hij absoluut overtuigd van zijn gelijk! Achteraf viel dat filmpje mij ook niet mee... Gelukkig kan je op internet het bijbehorende artikel nalezen en dan heb je wat meer evidence based voordelen.
Wat het Beatrix betreft, duim maar voor me...
Veel succes in je nieuwe baan.
Dames, interessant deze praktijkverhalen. Laten we dat erin houden.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
